یادداشت حنا

        جودی عزیزم را با اشک به پایان رساندم، نمی‌دانم چرا، شاید بر حسب تمام خاطراتی که از او برایم ساخته شده، کودکی و نوجوانی ام را با دیدن کارتون ابوت گذراندم آن هم نه یک بار و دوبار، شاید بیست بار و بیشتر، جودی که احساسات را در دل آدم بیدار می‌کند، هنوز که هنوز است باز هم کارتونش را می‌بینم و دچار شعف خاصی میشوم، اینبار کتابش را خواندم، صحنه ها جلوی چشمم، دیالوگ ها را از برم، او دوباره برایم خاطره سازی کرد.