حدود سه ماه پیش که مطالعه این کتاب را شروع کردم، تصمیم گرفتم آرام و بدون شتاب، روزی دو سه روایت را بخوانم و همین باعث شد که فرصت بیشتری را برای تامل در کلام حضرت پیدا کنم.
به نظرم مهم‌ترین نکته درباره این کتاب این است که ساختار منظمی دارد و بعد از تجربه فوق‌العاده‌ای که از مطالعه‌ آن به دست آوردم، ترغیب شدم تا «حسین(ع) از زبان حسین(ع)» را هم بخوانم.

به قول آقای صفایی حائری:
«متمم نعمتها، نعمت ولایت است. وقتی به کلمات اولیائمان روی می‌آوریم، یک دنیا ما را جلو می‌برند. انسان از ولی رزق می‌گیرد. کوچک ترین کلمات امیرالمومنین، دورترین فراز انسان را در دنیاهای مختلف، چه در تفکراتش، چه در عواطفش و چه در توجهات باطنی‌اش، کمک کرده و بن بست‌های او را باز کرده است.» (خون خدا ص۵۴)