یادداشت رضوان کاشی‌ساز

                داستانی تلخ از بلایی که آمریکا بر سر هیروشیما آورد.
آنقدر تلخ که باورم نمی‌شد چطور توانستند بمبی این چنین بر سر مردم بیندازند.

چند تا چیز اما تعجبم رو بی نهایت کرد
محض رضای خدا در تمام ناامیدی و تصاویر وحشتناک بیماری های ناشی از بمب، یک بار هم شاهد اعلان مستقیم نفرت از دشمن نبودم :|

و چقدر نظم و اخلاق و وجدان دارند این ها
اصلا عکس العمل هایشان و نظمشان در آن بدبختی فوق العاده قابل توجه بود.

داستان پر از کلمات ناآشناست، از اسامی اشخاص بگیر تا مکان ها و جک و جانورها و غذاها و مراحل رشد یک گیاه یا دارو یا غیره
پس من برای اینکه تمرکزم را از خط اصلی داستان از دست ندهم، همزمان با خوانش کتاب به صدای آرمان سلطان زاده هم گوش دادم.