یادداشت صَعوِه

                چقدر...چقدر چقدر این کتاب رو دوست داشتم!
یادم نیست کِی و چطور؛ با بابا رفتیم یکی از شعبه های کانون پرورش فکری. مثل کسی که داره خوراکی می خره چند تا کتاب برام برداشت و گفت قشنگن بخون.
از اون چند تا؛ این و هستی رو از همه بیشتر دوست داشتم و همش می خوندمشون و گریه م هم می گرفت؛ مخصوصا سر این کتاب.
تخصصی بخوام بگم؛(بعد سال ها!) باید بگم ایده نسبتا جدید بود؛ خط راست و صاف و ساده ای داشت داستان نسبتا؛ احساسات توش قوی بودن و همین طور فضا ها ایرانی و ایرانی قشنگ!
برای یه بعد از ظهر حوصله سر بر؛ یا توی قطار توصیه اش می کنم!