یادداشت راقم باشی

        بهار 99 تازه چند ماهی از آمدن کرونا گذشته بود؛ به پیشنهاد الف.ن قرار بود به خیال خودمان کار فرهنگی بکنیم.
یک روز یکی از بچه ها در گروهی در تلگرام که به منظور هماهنگی کارهایمان ایجاد کرده بودیم pdf کتابی را فرستاد و چون پیگیر بود که حتما بخوانیم در رودربایستی شروع کردم به خواندن. 
کتاب  روایت جانبازی ست که در حین عمل 3 دقیقه دچار ایست قلبی شده و همان زمانی که جسمش روی تخت بیمارستان است و کادر درمان در کشاکش برگرداندن وی هستند، روحش در عالمی دیگر به سر می‌برد و آنچه را که در زندگی برایش رخداده و آنچه را که در نامه اعمال دارد پیش روی خود میبیند. 
ابتدای کتاب، به شدت کند میگذرد و توضیحات اضافه است. اما از آنجایی که روح در عالم دیگر قرار می‌گیرد متن جذابیت بیشتری پیدا می‌کند و البته سیر پیشروی تند می‌شود.
برای من که آن موقع نهایت اطلاعم از زندگی پس مرگ و زنده شدن دوباره اختصاص داشت به سریال یادآوری، این کتاب و روایت تازگی داشت. اما گویا این روز ها این دسته روایت ها چه به صورت کتاب چه به صورت مستند خیلی ببشتر شده.
نقطه هایی در کتاب بود که برای من به شدت قابل تامل بود و نیاز داشت که تعلل کنم و به فکر فرو بروم.