یادداشت هومن

        فضول / فضولی : در عربی این دو کلمه را درست بر عکس آنچه ما امروزه در فارسی معمول می‌داریم به‌کار می‌برند، یعنی "فضول" را به معنای «زبان درازی و مداخله‌ی بی‌جا در کار دیگران» و "فضولی" را به معنای «زبان دراز و مداخله‌کننده در کاری که به او مربوط نیست». در آثار قدیم فارسی نیز این دو کلمه‌، نخست به همین صورت استعمال می‌شده است:

«اگر او را حٙمیّٙت بودی، آن‌ساعت که زن از او پرسید که به چه می‌خندی، برخاستی و تازیانه برگرفتی و تایی‌دٙه بر آن زنِ فضولی زدی و گفتی: تو را با این چه کار که من از بهر چه می‌خندم» (اسکندرنامه)

اما معمولاً، به‌خصوص از قرن هشتم هجری به بعد "فضول" و "فضولی" مانند استعمال امروز ما به کار می‌رود [و اشکالی ندارد

https://hooman.bio.link/