یادداشت

        در قطار قم-تهران، لحظات وداع سرخیِ بومِ شرق و دم دمای پدیداری ستارگانِ کویر کتاب به پایان رسید. فوز سالک، حلقه وصل اولی میان «ترسیم خطوط» صراط و «جهت دهی» مسئولیت و سازندگی است. محتوا بر خلاف صراط، منظم است. در فوز سالک، عین صاد با نقدی بنیادین به شیوه های موجود طرحی اجمالی از طرحِ نوی خود برای سلوک معنوی ارائه‌ می دهد.
حرف ها حسابی، تامل بر انگیز و بدرد بخور اند.
گمان میکنم مباحث فوز سالک تنها با خواندن «اخبات» به تکامل و کارکرد پذیری برسند، بنابراین مشتاق شروع آن هستم.