وقتی داشتم این کتاب رو می خریدم به خودم گفتم که آیا آدمی مثل من به خوندن همچین کتابی نیاز پیدا می کنه؟ و جوابم به این سوال نه بود.
با این حال خریدمش .چون نثر مت هیگ و شیوه روایتش رو دوست داشتم.از طرفی می دونستم که ترجمه ی خوب و روونی داره.
با این حال تا امروز نخوندمش.چون انگیزه ای نداشتم برای خوندنش!من از زندگیم راضی بودم.
با این حال به خاطر حالِ این چند روز اخیرم ، دیدم که حتی من هم نیاز دارم به خوندن همچین کتابی.وقتی داشتم میخوندم مدام به این فکر می کردم که ما انسان ها ضعیف ترین موجوداتیم. که اتفاق هایی به شدت کوچک ، از برخورد آدم ها تا فقط یه کابوسِ نیمه شب ، چه قدر آسون میتونه تموم حس خوشحالی و خرسندی مون از زندگی رو ازمون بگیره .

با این حال کتاب کمکم نکرد.خوشحال تر نشدم.چون مشکلات من از جنش مشکلات مت هیگ در مواجه شدن با افسردگی نبود . ولی حس می کنم به شدت میتونه به آدم های مختلف کمک کنه.