یادداشت

        یک چیزی را همین اول بگویم؛ کتاب، کتابِ #حال‌خوب‌کن ای نیست. اما به خواندنش می‌ارزد.
راوی رمان، یک یاغیِ آوارهٔ سرگردانِ پناهندهٔ عاشق‌پیشهٔ شکست‌خورده است و این شکست‌خوردگی تا انتها پیش می‌رود...
تاریک‌ماه را باید خواند. چرا که مواجهه با گرگ نهفته درون طبیعت هرکدام از ما، مواجههٔ عجیب و پررمز و رازی است.
جغرافیا و بوم رمان، بیابان‌های کرمان و بلوچستان است و این موضوع بر شیرینی و شاعرانگی رمان افزوده و از طرفی زبان کرمانی و زندگیِ بیابانی و آسمان‌های پرستارهٔ کویر و درختچه‌های گز، مجموعه‌ای از ابهام و جذابیت و فضاهای موهوم است.

#بیابان
#یاغی
#کویر
#عاشقی