یادداشت سمانه رحمدل
1402/11/02
پتی کمابیش همان جودی ابوت محبوب خودمان است، از نوع خانواده‌دارش؛ و البته کمی شلنگ‌تخته‌اندازتر. فضای داستان هر دو هم یکی است: دانشکده و زندگی خوابگاهی.
البته این یکی کتاب کانسپت و فرم ناب و استثنائیِ بابالنگ دراز را ندارد و طبیعتا در آن حد همراه‌کننده نیست. اما در هر صورت ما جودی را دوست داریم، پس پتی را هم دوست داریم.
1
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.