یادداشت الهه صادقی راد

        
کتابی که اول صبحی جانم را نوازید...

کتابی که واقعه کربلا را از زبان راویان فراموش شده روایت می‌کند. از زبان قاصد والی کوفه، همسر زهیر بن قین، سرباز حر ریاحی، معقل غلام عبیدالله ابن زیاد، یک کاتب گمنام و قیس بن اشعث.هر کدام از راویان از نگاه خویش بخشی از واقعه را روایت می‌کنند.اختصار و مفیدبودن تمام آن چیزی که در روایت ها به چشم می آید و اطلاعات خوبی به دست خواننده می‌دهد.

طرح روی جلد کتاب به نظرم حکایت شخصیت های خاکستری جامعه است که مبدل به شخصیت های سیاه واقعه شدند آن هم به دلیل توجیه های شخصی و بی تفاوتی و ... آنان که آن فاجعه خونبار را سبب شدند و سرنوشت شومی برای خویشتن رقم زدند.

کتاب برای نوجوانان نوشته شده اما بعید است که بزرگسالی مجذوب آن نشود.بعید است خواننده ای این کتاب را بخواند و به دنبال صفات این شخصیت ها  و اصلاح و رشد، درون خودش کندوکاو نکند...بعید است روایت ها را بشنود و تلاشی برای رهیدن از سرنوشت های شوم خودساخته نکند ...بعید کسی ابعاد واقعه را بداند و راهی برای نجات خویش برنگیرد... بعید است...