یادداشت محمد حسین خامسیان

        آقای حریری تا چند سال قبل همیشه در کتابفروشی‌اش(کتابسرای بابل) نشسته بود و آرام کتاب می‌خواند. نقش زیادی در کتابخوان کردن خیلی از ما داشت. انسان نازنینی است. انتشاراتی هم به نام کتابسرای بابل برپا کرد که کتابهای خوبی چاپ می‌کرد اما متاسفانه تعطیل شد. 
قسمتهای مختلف این کتاب را در مقاطع مختلف خوانده‌ام. بیشتر شبیه گپ و گفت است تا یک کتاب منسجم. البته همین هم لذت بخشش می‌کند. سرنخ‌های زیادی ازین جور کتابها به دست می‌آید. اما واقعا بعضی جاها زیاده از حد بی ربط است و بحث به جاهایی می‌رود و نظراتی ارائه می‌شود که کاش نمی‌شد. برای همین  نتوانستم تمامش کنم.