یادداشت امیر شین

                ساعت دوازده دستم گرفتم و سه و نیم تمامش کردم. کتابی که نمیشد زمین گذاشت از یک جایی به بعد حس میکردم نویسنده دارد مغز من را میخواند و دنبالش را میگیرد به جای اینکه من مغز او را بخوانم و حدس بزنم چه شد که اینطور شد. 
چهار شخصیتی که نماد چهار خصلت آدم بودند طمع و غضب و کبر و شهوت 
اول داستان فرمان دست شهوت بود و آخر کاراکتر شهوت به مقصد ها رسید با خودداری! 
داستان سورئال جالبی بود. 
خسته نباشید به آقای موسویان