یادداشت محمد خزائی

        قاسم سلیمانی برایم یک شخصیت ممتاز است. در تصاویر و حرف‌هاش رگه‌های از میراث انبیاست و این کنجکاوی که چه شد که قاسم، سردار حاج قاسم شد، یک کنجکاوی عادی است که شاید اگر این اتوبیوگرافی کوتاه نبود، هیچ وقت نمی‌شد آنطور که باید به آن پاسخ داد.

قاسم سلیمانی، متولد یک گوشه دور از این جغرافیای وسیع با دغدغه‌هایی کوچک چگونه تبدیل به عنصر تعیین کننده خاورمیانه می‌شود؟ آیا سلیمانی برای رسیدن به این حد از بزرگی برنامه مشخصی داشته؟ این نوشته به ما می‌گوید که! حاج قاسم برگ روی آب بوده و تسلیم، بدون هدفی بزرگ و صرفا در تلاش برای بهتر شدن در همان لحظه و حل مشکلات خرد و بزرگ جلوی راهش.

برای من این جذابترین گوشه از این کتاب است و بسیار دوست‌داشتنی.