یادداشت بهادر رضاپور

                شاید حدود ده سال پیش بود که با خوندن پاراگراف پایین ، خوندن آثار بوبن رو شروع کردم و تمام آثارش رو خوندم ... وقتی بوبن می‌خونید انگار در مسیر لطیف یک رود سرشار از ابر پرواز میکنید و در تمام مسیر لبخندهایی رو میبینید به شفافی نور، نور سفید و مقدسی که همه چیز رو تطهیر می‌کنه ...

«برای دیدن شیطان باید به نام صدایش زد. اما امروزه چه کسی این نام مسخره، این نام غیر رایج را می داند. با این همه، او اینجاست. صبور و شکیبا. وفادارترین عاشق موجود. در کمین جزئی ترین اشتباه.در کمین ان لحظه ای که افکارش ا به خیالات تضعیف شده ی ما تحمیل کند. فکر او هرگز اشتباه نمی کند. متقاعد کننده است، متقاعد کننده تر از فکر خداوند، متقاعدکننده تر از هر فکر دیگری. مثل یک قضیه ریاضی، با وضوحی جاودانه. فکری متشکل از سه کلمه: چه فایده دارد، چه فایده دارد ...»