بریده‌ کتاب‌های رضیه عرب

"ای مردم! به خدایی که دانه را شکافت و صبح را دمید، آنکه وقت یاریِ امامش خفته باشد، با لگد دشمنش بیدار خواهد شد."

مردم ها همگـی رفتنـد پیـش مـرد مهربـان و بـه او قول دادند که همیشـه دوسـت او، یعنی دوسـت علی باشـند و او یعنی علـی سرپرستشان باشد. و چـون دوسـت دارمشـان به آقـای پیامبـر زیـاد اسـت پس دوسـت دارمشـان بـه علـی هـم زیاد شود. من هم توی دلم قول دادم که حرف های آقای پیامبر را گوش کنم دوست دارمم به علی، یعنی همان مرد مهربان را هیچ وقتِ هیچ وقت پس نگیرم.

آدی هم عجیب ترین چیزی را گفت که تا به حال شنیده بودم. او گفت این خانه حیاط دارد و حیاطش همه دنیاست. اولش خیلی متوجه نشدم یعنی چی، اما دومش که کمی فکر کردم، به این نتیجه رسیدم که یعنی همه آدمها، حتی اگر در خانه های خودشان هم باشند، تازه در هر جای این دنیا، پس توی حیاط صاحب این خانه هستند! این ها اگر عجیب نیست پس چیست؟