بریده‌ کتاب‌های تاریخ فلسفه

[ارسطو:] انسان تربیت‌یافته از تمام حیوانات بهتر است ولی انسان بی‌تربیت بدترینِ حیوانات است؛ زیرا نادرستی و جنایتی که با سلاح توأم باشد خطرناک‌تر است و چون انسان از هنگام تولد با سلاح مجهز است، صفات زشت و ناپسند در او ممکن است به بدترین نتایج منتهی گردد. به همین جهت انسان عاری از فضیلت و تقوا وحشی‌ترین و ناپاک‌ترینِ حیوانات استکه آمیزه‌ای از شهوت‌پرستی و بی‌عفتی است.

[افلاطون:] « آیا این زندگی سست و کسالت‌آمیز و راحت‌طلبی که کودکان را مانند استخر از آب و باد پر می‌کند و بعد دنبال طبیب می‌روند تا بر آن اسم نفخ و زکام بگذارد... - خجلت آور نیست؟ روش فعلی طبابت را باید فن تربیت مرض نام نهاد»

در فلسفه لذّتی وجود دارد؛ حتی در سراب بیابان‌های علم مابعدالطبیعه جذب و کششی هست. هر طالب علمی این معنی را تا هنگامی که ضروریات قاطع حیات مادی او را از مقام بلند اندیشه به سرزمین پست مبارزه اقتصادی فرود نیاورده است، درک می‌کند.

[فرانسیس بیکن:] ذهن انسانی شبیه آن آینه‌های ناهمواری است که اشیا را بر طبق خاصیت تو نشان می‌دهند و آن را از شکل و صفت اصلی می‌اندازند.

بسم الله راجع به حکومت باید گفت که هیچ چیز مسخره تر از آن دموکراسی[در یونان قدیم هم عصر با سقراط] که عوام بر آن مسلط باشند و تابع هوا و هوس اشخاص باشد نبود.

[باروخ اسپینوزا:] هر چه در عالم به نظر ما بیهوده و پوچ بد می‌آید برای آن است که اطلاعات ما درباره اشیا جزئی است و از نظم و توافق کل عالم طبیعت بی‌خبریم و برای آن است که خیال می‌کنیم همه اشیا بر وفق عقل ما ساخته شده است؛