بریده‌ کتاب‌های تمنا: آینده شناسی جامعه ی منتظر جهانی

هنگامی که از امام صادق (ع) پرسیدند: چگونه باید خدا را بشناسیم؟ فرمودند: بر خداوند است که خود را به شما بشناساند و وظیفه‌ی شما این است که به آن شناسایی ایمان بیاورید و حقیقت مشهود را تکذیب نکنید و کفر (پوشاندن) نورزید.

اگر از اعمال شب جمعه و روز جمعه هرچه از تو فوت شد، سعی کن دعای عصر غیبت را وانگذاری!

شأن انسان، آگاهی است و نه توسری خوردن.

دوران غیبت باید با انتظار سازنده و بصیرت دینی عالی طی شود.

باید در تقویت بنیان‌های تقوا در خود و جامعه بیشتر بکوشیم. این تکلیف مسلمانی ماست. ما تکلیفی داریم و خداوند تقدیری. خداوند تقدیر هیچ امتی را بدون خواست آنان تغییر نمی‌دهد و ما تکلیف خود را باید آن‌گونه که خدا می‌خواهد انجام دهیم.

اعتدال بین حق و باطل، نه راه است و نه راه‌یابی‌، بلکه بی‌راهی و گم‌راهی است.

در جاهلیت مدرن، انسان‌ها می‌آموزند به‌جای ساده کشتن چگونه یکدیگر را آزار دهند، بدون آنکه قطره‌ای خون بریزند!

دوران انتظار همان‌گونه که می‌تواند بیان‌گر ثبات و پایداری گروهی باشد، می‌تواند عامل پراکندگی و اختلاف هم باشد. از نظر قرآن، هر نعمتی در درون خود یک نقمت و تهدید دارد و هر نقمت و سختی‌ای در درون خود یک نعمت و فرصت دارد.

به مضمون دعای حضرت فاطمه‌زهرا (س) انسان‌ها فرصت و فراغت پرداختن به امری را پیدا خواهند کرد که برای آن آفریده شده‌اند. این نکته به تنهایی بزرگ‌ترین دستاورد قیام صاحب‌الزمان (عج) است که غایت همه‌ی دستاوردهای ظهور است؛…

یاران امام باید یارانی باشند که چون و چرا نشناسند. تنها امام معصوم و کلامش را حقیقت بدانند؛ هرچند آن کلام مورد پسند و نفعشان نباشد؛ هرچند امر به شکست و بازگشت باشد.