هرچه بیشتر زندگی کردم، بیشتر فهمیدم که در واقع دروغی وجود ندارد. همه چیزهایی که در عالم واقع اتفاق نمی افتد شب به خواب آدم می آید. اگر برای یک نفر اتفاق نیفتد، برای دیگری اتفاق می افتد. امروز یا فردا، امسال یا یک قرن دیگر. چه فرقی می کند؟

« چه چیزی باعث می‌شود ادامه دهم؟ چه چیزی به من نیرو می‌دهد که فقر، بیماری و، بدتر از همه، ناامیدی را تحمل‌ کنم؟ سوال خوبی است دوست جوان من. اولین بار که کتاب ایٓوب را خواندم، همین سوال برای من هم مطرح شد.‌ چرا ایوب به زندگی ادامه می‌داد و عذاب می‌کشید؟ برای آنکه دست آخر تعداد بیشتری دختر و الاغ و شتر داشته باشد؟ نه. جوابش این است که به خاطر نفْسِ بازی بود. همه‌ی ما با سرنوشت شطرنج بازی می‌کنیم. او یک حرکت می‌کند، ما یک حرکت می‌کنیم. او سعی می‌کند مارا در سه حرکت کیش و مات کند، ما سعی می‌کنیم جلوی این کار را بگیریم. می‌دانیم که نمی‌توانیم پیروز شویم، ولی ناگزیریم حسابی با او دست و پنجه نرم کنیم.»