بریده‌ کتاب‌های دیوان حفظ حافظ

شبِ تار است و رَه وادیِ اَیمَن در پیش آتش طور کجا؟ موعد دیدار کجاست؟ حافظ از بادِ خزان، در چمنِ دهر مَرَنج فکرِ معقل بفرما، گلِ بی‌خار کجاست؟

پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود مهرورزی تو با ما شهره آفاق بود

توانگرا دلِ درویشِ خود به دست آور که مخزنِ زَر و گنجِ دِرَم نخواهد ماند بدین رَواقِ زَبَرجَد نوشته‌اند به زر که جز نِکوییِ اهلِ کرم نخواهد ماند ز مِهْربانیِ جانان طمع مَبُر حافظ که نقشِ جور و نشانِ ستم نخواهد ماند «غزل ۱۷۹»

ز دل برآمدم و کار بر نمی‌آید / ز خود به در شدم و یار در نمی‌آید مگر به روی دل آرای یارِ ما ور نه / به هیچ گونه دگر کار بر نمی آید

🌱خیال روی تو در هر طریق همره ماست نسیم موی تو پیوند جانِ آگه ماست 🌱به رغم مدعیانی که منع عشق کنند جمال چهره تو حجت موجه ماست 🌱اگر به زلف دراز تو دست ما نرسد گناه بخت پریشان و دست کوته ماست 🌱به صورت از نظر ما اگرچه محجوب است همیشه در نظر خاطر مرفٌه ماست