بریده‌ کتاب‌های خانواده تیبو

برای دیگران مرگ عبارت از اندیشه‌ای عادی و غیر شخصی بود. کلمه‌ای از میان همه کلمات دیگر. اما برای او سراسر زمان حال بود، واقعیت ملموس بود، خود او بود

آنهایی که می‌توانند گریه کنند چه خوشبخت اند...

بی دوست، مچاله شده در خود، غرقه در آشفتگی، دستخوش لرزه‌ها...

گاهی آدم چیزهایی حس می‌کند.گاهی کششی بسوی این چیز یا آن چیز در خود می‌بیند. کششی که از اعماق برمی آید. مگر نیست؟ و آدم نمی‌داند که آیا دیگران هم همین چیز را حس می‌کنند یا اینکه خودش غیر عادی است! میفهمی چه میخواهم بگویم؟

عمیق‌ترین نقطه دلش زخم خورده است. دیگر هیچ آرزویی، هیچ شوقی برای تسلط، هیچ خواهشی برای تحقق هیچ چیزی در خود نمی‌یافت. و تصور نمی‌کرد که دیگر هرگز بتواند از این دلهره رها شود یا به آرامشی از هیچ نوع دست یابد