چقدر خوشحالم می‌تونم اینجا یادداشت‌هاتونو بخونم! دلم برای کلمات شما تنگ شده بود.

ممنون که می‌نویسید خانم جعفریان. امیدوارم اینجا بیشتر و زودتر نوشته‌های شما رو بخونم/ بخونیم.

خوش به حال ما که باز هم می‌تونیم از قلم شما لذت ببریم. یاد دوره طلایی همشهری جوان با حضور شما به خیر...

هرجا نوشته‌ای از شما دیدم نه یک‌بار که چندبار خوندم و هربار لذت بردم.  هنوز هم گاهی گریزی به نوشته‌های قدیمی‌تون می‌زنم که بازم حالم رو خوب می‌کنه. دوست داشتم بشه بهتون بگم که دوستتون دارم و حالا انگار اینجا می‌شه. ممنونم که می‌نویسید.