جزئیات پست
18
(0/1000)
نظرات
زندگی درد داره آقاحامد.ما آدمها در طول عمر خود تلاش میکنیم که آستانهی تحمل دردمان را بالا ببریم، برخی موفق میشویم و برخی ناتوان میمانند. آنچه که ما آدمها در کودکی تجربه میکنیم شکل دهندهی ما تا زمان مرگه.باید با مشت کوبید به دهان هرکس که میگوید: «بچه است دیگر، بزرگ میشود و فراموش میکند.» مهمترین دلیلی که شیفتهی حضرات «کافکا، سلین و موراکامی» شدم، این بود که کودکیهای دردناکی داشتند.
0
سلام و درود. زنده باد سهیل عزیز. سهیل جان به نظرم با نوشتن، اندکی از دردها و رنج ها کاسته می شه. مخصوصا اگر کسی مثل تو خوب بنویسه. با مهر.
1
0
سلام و عرض ادب خدمت دوست فرهیخته و بزرگوار خودم، مثل همیشه نسبت به من لطف دارید آقامهرداد. راستش همین دیروز بود که در کتابی که به دست داشتم جملهای را خواندم با اشاره به همین فرمایش شما: "بعضیها برای فراموش کردن مینوشند و بعضی مینویسند." نوشتن لزوما برعکس آنچه برخی فکر میکنند برای کسب ثروت یا شهرت نیست، مثال بارزش چیزهای زیادی که کافکا نوشت. خودش نمیخواست چاپ بشن، کافکا مینوشت تا کمی آرام بشه اما بعد از مرگش، دوستانش رحم نکردند و برخلاف میلش چاپشون کردند.
0
حامد حمایت کار
1402/02/02
0