در حین اجرای «ازدواج آقای می سی سی پی» ماشین زمان ناگهان ازحرکت باز می ایستد، بازیگران به جای خود خشک می شوند، ولی یکی از آن ها خود را از درون بازی و اجرای نقش خویش رهایی می بخشد به جلوی صحنه می آید و با تماشاچی صحبت می کند با صدایی بلن و آهنگین، درست مثل یک نقال و یا معرکه گیر، قسمت هایی از ماجرا را برای تماشاچیان تعریف می کند و دوباره زمان به حرکت در می آید و ماجرا ادامه پیدا می کند. در «ازدواج آقای می سی سی پی»بیش از همه چیز رهائی از بند غل و زنجیرهایی که رعایت اصول به دست و پای هر درام نویس میزند،به چشم میخورد.