:باید کودک شد. راه ، همین است. من هنوز باور نکرده ام کوچک بودن کودکان را. کودکان به اندازه آسمان پهناورند. این ماییم که کوچک شده ایم. باید کودک شد. راه بزرگ شدن ما از جاده کودک شدنمان می گذرد.کودک که شدیم، می فهمیم بازی های کودکانه چقدر بامعناتر از بازی های ما بزرگ ترهاست. چه اندازه صداقت دارند این بچه ها که کارهای خودشان را بازی می نامند؟ و چه بهره ای از صداقت داریم ما که بازی هایمان را جدی ترین کارهای روزگار می دانیم؟! میوه بازی های کودکانه، شادابی وطراوت است ونتیجه بازی ما بزرگ ترها جز غم چیز دیگری نیست، چقدر سیاست دارند کودکان کودکان و چه اندازه بی تدبیریم ما!پس باید باور کنیم این حقیقت را که ما بزرگ نشده ایم. از کودکی که فاصله گرفتیم، کوچک شدیم. یادش بخیر دل های دریایی کودکانه مان که زلال بود و بی رنگ! عجب دیدنی بود بازی های کودکانه مان! رقابت هایی که بوی رفاقت می داد و دست به دست هم دادن هایی که زنجیر محبت می بافت و چقدر زشت است بازی های کوچکانه ما! رقابت هایی که بوی تعفن دنیا می دهد و دست به دست هم دادن هایی که زنجیر محبت می بافت و چقدر زشت است بازی های کوچکانه ما! رقابت هایی که بوی تعفن دنیا می دهد و دست به دست هم دادن هایی که زیر پای کسی را خالی می کند.آنچه در این جلد می خوانیدک-رابطه بازی و محبت ورزی-چرا بازی بچه ها را جدی نمی گیریم؟-ویژگی های بازی مفید