مجموعه‌ی چهارداستان که با دیدی روان‌شناسانه به قشری می‌پردازد که برای افراد عادی جامعه نامرئی هستند. شکافتن ریز و لایه‌به لایه وجود چنین آدم‌هایی با قلم نویسنده به خوبی و استادانه انجام شده است. به نظر کمی اطناب در داستانها وجود دارد که برای داستانهای قرن نوزدهم ایراد محسوب نمی‌شود. از داستان مربی در بین چهار داستان بیشتر خوشم آمد. داستانها و سبک نگارش آنها مرا به شدت یاد سامرست‌موام انداخت. خواندنش را به هنردوستان پیشنهاد می‌کنم.
          

            مگه میشه یه نویسنده اینقد جذاب بنویسه؟ 
اگر این یک شاهکار نیست ، پس به چی میشه گفت شاهکار؟
مگه میشه یه جوری از جیب بر و از دید یک جیب بر بنویسه که آدم فکر کنه نویسنده خودش جیب بر بوده؟ و بعد از خوندن حس کنی که خودت جیب بری کردی؟
کاش میشد ۳۰ تا ستاره داد به این اثر...
فوق العاده ست...
اشتفن سوایگ یکی از بهترین نویسنده هایی که ازش کتاب خوندم. 
این چهارمین کاریه که ازش میخونم و درست مثل کارهای قبلیش این یکی هم شاهکاره.
اثری جذاب ، خوندنی و کوتاه که میشه یه نفس خوند و لذت برد.
پیشنهاد اکید میکنم که سراغ این سوئدی هنرمند و خوش قلم برید تا رستگار شوید.