پژوهش حاضر ضمن بررسی نظام ترکیبی جمله در زبان عربی، ابواب مختلف نحو را با رویکردی جدید بر اساس نظامی ترکیبی مبتنی بر انسجام معانی جزئی سازماندهی می کند. همچنین تلاش شده تا نظریه تعلیق عبدالقاهر جرجانی در سایه زبان شناسی نوین مورد آزمایش قرار گیرد و روابط همنشینی افقی بین دلالت عناصر اصلی جمله تبیین شود و به پیوند بین این روابط و ارتباط و ربط بین معانی نحو کاربردی در درون جمله دست یافته شود.