کتاب پیش‌رو از مجموعه‌ای است با عنوان "مطالعات هنر و معماری قاجار". مجموعه‌ای که با کیفیتی مطلوب و جذابیت بصری بالا تلاش کرده هنر دوران قاجار را پژوهشگرانه در مدیوم‌های مختلف بررسی کند. نویسندگان در نگارش کتاب‌های این مجموعه با رصد منابع داخلی و خارجی از پژوهش‌هایی در قالب ترجمه و تالیف بهره برده‌اند.
کیانوش معتقدی نویسنده کتاب با روشی تاریخی-توصیفی به معرفی سبک کاشی‌ها و کاشیکاران تهران پرداخته است. نقوش این کاشی‌ها در کتاب به پنج دسته نقوش انسانی و فیگوراتیو، نقوش حیوانی و پرندگان، نقوش گیاهی و اسلیمی، نقوش هندسی و کتیبه‌های خوشنویسی تقسیم شده‌اند.
در دوران قاجار سبک تازه‌ای از نقاشی فیگوراتیو در تهران پدید آمد. در ادامه آن و به دلیل روابط با کشورهای غربی در دوره فتحعلی‌شاه و سپس ناصرالدین‌شاه سبکی مشخص در کاشیکاران تهرانی پیش آمد. این سبک به دلایلی چون حجم بالای تولید کارگاهی، ظهور تکنیک‌هایی نو و تکنولوژی عکاسی، و شیوه نقاشی زیرلعابی تبدیل به سبک اختصاصی کاشیکاران تهرانی شد.
با افزایش مهاجرت استادکاران اصفهان و شیراز به تهران تحولاتی در شیوه‌های تولید و رنگ‌آمیزی پیش آمد. ظهور کاخ‌های جدید فرصتی شد تا کاشیکاران از انواع کاشی‌های هفت‌رنگ و زیرلعابی برای بناها استفاده کنند. همچنین حمایت‌های غربی‌ها سبب شد تا کیفیت کاشی‌های تهران بالاتر رود.
