و اگر برای عقل هنوز چیزی مانده باشد که ارزش حظ کردن داشته باشد، این چیز، یک ناچیز، یک حفره است؛ انسان نگهبان زخم خویش است، تئوری پراکسیس یکی از نامهای بسیار این زخم است. از یادداشت دبیر مجموعه ... ترجمه می تواند افترا بزند، می تواند به تهمت و متعاقبا به شکایت دامن بزند. ممکن است ترجمه با نوستالژی برای تهامیتی از دست رفته درآمیزد و در نتیجه با معضل دزد و رنج همراه شود. ترجمه می تواند از صورت آرمانی دادن به گذشته سر باز زند و بدین ترتیب به واسطه زدودن صورت آرمانی گذشته، حال را به گستره ای برای بازی مبدل کند؛ می تواند لذت دلبخواهی بودن زبان را تحقق بخشد و بدین ترتیب از وضعیت تاثرآوری طفره رود که می خواهد آدمی را به اصالتی گریزپا و فریبکار متعهد کند. ترجمه همچنین پای مسائلی نظیر تألم و لطمه را به میان می کشد: {همواره مترجم از خود می پرسد} آیا امید جبران مافات هست؟ آیا اصلا باید در پی جبران مافات بود یا نه؟ از متن کتاب