این کتاب، به موضوع «بنیان های آموزش موسیقی» براساس روش «ادگار ویلمز» یکی از بزرگ ترین مربیان موسیقی کودک و از پیشگامان آن در جهان اختصاص یافته است. روش «ادگار ویلمز» در زمینه آموزش موسیقی دارای ویژگی هایی است که عبارت اند از: آموزش موسیقی راهی برای شکوفایی انسان باشد و تمامی افراد مستعد و غیرمستعد امکان بهره مندی از آن را بیابند؛ نخستین گام ها از ارزش بیکرانی برخوردارند و عمل موسیقیایی بر هر گونه نظریه پردازی ذهنی مقدم است. وی در این کتاب دو مفهوم مبانی و بنیان را در برابر اولین تلاش های مربی برای جهت دادن به فعالیت های موسیقیایی کودک تعریف کرده است. منظور از مبانی، الفبای آموزش موسیقی بدون درنظر گرفتن ارزش روان شناسانه است، در حالی که مفهوم بنیان ها پرورش موسیقیایی را مدنظر قرار می دهد و اصول بنیادی را دنبال می کند. وی مباحث موسیقی را در زمینه آموزش موسیقی بررسی کرده است، که برخی از آن ها عبارت اند از: آوازها؛ گوش موسیقیایی؛ تأثیرات شنیداری؛ ملودی؛ حافظه موسیقایی؛ آموزش موسیقی و ساز؛ تکنیک سازی؛ تأثیرات درمانی موسیقی و اصول روان شناسی قیاسی.