این متن روایتی دیگر از داستان سیاوش است که با طرح ها یا تصاویری چند به سبک نو سروده شده است. در بخش آغازین (به آتش رفتن سیاوش) می خوانیم: پشته، پشته، سرخ سرخ/ آسمان، ذغال آگین/ زمین خروشان آتش، حصار نگاهان تردید، دهانان بسته/ غریوی آرام، پاهانی که پس می روند، ناخواسته گشوده می شود/ مردی سپید پوش، گام در پیش می نهد/....