فلسفه ی ماده گرایی که فلسفه  و علم ابتدایی یونان را تشکیل می داد و می خواست جهان را با این قاعده تعریف کند در رنسانس به سادگی وارد فیزیک جاذبه شد. اوج ماده گرایی را به فیزیک جاذبه ی "ایزاک نیوتون" نسبت می دهند. اما او می گفت: نیرو یک قسمت از ساختار ماده است؛ فیزیک جدید از مفاهیم مکانیکی ساده ی نیوتون جدا شد. آلبرت انیشتاین می گوید: روش تجربه و تجربه ی آمریکایی (روش مادی) همه جا نمی تواند صادق باشد. به طور مثال جاذبه  از تجربه می گریزد. در این تحقیق نظریه ی فیزیک دان بزرگ درباره ی نظریه ی جاذبه با روش تجربه ی معکوس نشان می دهد تا چه حد نظر این تئوریسین یهودی ـ آلمانی، که قبول نمی شد، یک اصل مسلم است. انیشتاین در دام مادی  علم باختری محصور ماند. بنابراین با شرح و رد چند نظریه از خود انیشتاین، نسبیت محض او می تواند وارد تعریف نیرو شود و جانشین ماده گرایی، اصالت طبیعت و...گردد. این کتاب از فصل های انسان اولیه در وضعیت سقوط اجسام آزاد، طلوع دانش فیزیک جاذبه، انقلاب نسبیتی، و تجدید نظر در نظریه ی جاذبه ی کلاسیک و ثقل و نسبیت ساخت درباره ی یک نظریه ی جاذبی تشکیل شده است.