در این کتاب نخست مولف اذعان می دارد که عبارات قرآنی برای همگان قابل فهم است، سپس تاکید می کند که آرایه های ادبی همچون "مجاز "و "استعاره "در حوزه  ظاهرند و ارتباطی الزامی با معانی باطنی ندارند .در ادامه نیز رهنمودهایی  برای درک و فهم عبارت قرآن فراهم می آید .کتاب با بررسی و تبیین دو مبحث  ذیل به پایان می رسد1" :ـ باطن قرآن منافاتی با ظاهر آن ندارد و معنی باطنی  نباید به گونه ای تلقی شود که موجب نفی ظاهر و یا حتی بی اهمیتی آن گردد . 2ـ نسبت دادن معنایی خارج از دلالت لفظ ـ اعم از دلالت های حقیقی، مجازی،  تطبیقی، تضمینی، التزامی و ...ـ به قرآن کریم برای عموم روا نمی باشد ."