پدر و مادر یولیان به قلعه یی خانه داشتند، در دل بیشه ها، به دامان تپه یی. چاربرج گوشه ها بامهای نکداری پوشیده فلسهای سربی داشت، و پایه دیوارها نهاده بود بر تخته های سنگ، که تیز تا ته کنده ها فرود میامد. فرش حیاط به پاکیزگی سنگ فرش کلیسایی بود. ناودان های دراز، به هیات اژدران نگون پوز، آب باران ها را به مصنعه می شاریدند، و بر لب پنجره ها، به هر طبقه، در گلدانی از سفال نگارین، گل کرده بود ریحانی یا گل آفتاب گردانی.