از آنجا که نویسنده این کتاب در زمره نخستین دیپلماتهایی است که پس از پیروزی انقلاب اسلامی نه به سبب رابطه،بلکه صرفا به علت شایستگی و ضابطه به استخدام وزارت امور خارجه در آمده و از اواخر دهه 50 تا اوایل دهه 1390 به مدت 34 سال ناظر عملکرد وزرای امور خارجه و مدیریت کلان آن وزارتخانه بوده،سعی کرده تا بدون هیج گونه حب و بغضی عملکرد مسئولان آن دستگاه حساس و سرنوشت ساز را مورد نقد و بررسی قرار دهد وآرزوهای خود به منظور داشتن یک وزارت خارجه فعال،پویا و در شان کشور کهنسال ایران را به رشته تحریر در آورد،تلاش نموده تا ناملایمات و بعضا جفاهای اداری نیز خللی در این خواسته وارد نکند.تشخیص میزان این توفیق البته در صلاحیت خواننده نکته سنج کتاب خواهد بود.