در طی ده سالی که دانشجوی فلسفه بوده                ام، هرگاه متنی دست می                گرفتم و کلمات فیلسوفی را می                خواندم، احساس می                کردم از نقط? درستی آغاز نکرده                ام. کلمات فیلسوف مانند رموزی بودند که خبر از گذشته                ای می                دادند که من از آن بی                خبر بودم. هرچه بیشتر می                خواندم، بیشتر حس می                کردم اگر آن گذشت? مجهول را نشناسم، از کلمات کتابی که در دست دارم هیچ بهره                ای نخواهد برد. طولی نکشید که پی بردم این گذشت? مجهول را باید در کلام فیلسوفان باستان یونان یافت، همان                هایی که خشت اول فلسفه را گذاشتند.