کتاب حاضر که دربارة روابط خارجی کشورهای منطقة خاورمیانه نوشته شده است، دولت را در خاورمیانه مهم ترین بازیگر عرصة سیاست خارجی معرفی می کند؛ براین اساس فرضیة عملیاتی این کتاب شکل تعدیل شده ای از نظریة رئالیستی است. نگارنده نخست، به فشارهای متفاوتی اشاره می کند که هستة سرمایه داری جهانی و هویت های متعارض داخلی بر تصمیم گیران وارد می کنند، سپس به بررسی این موضوع می پردازد که تا چه حدّ دولت سازی به تصمیم گیران کمک می کند تا بر این فشارها فائق آیند. شایان ذکر است در راستای تبیین بهتر موضوع دولت های مهم کشورهای منطقه همچون مصر، سوریه، عراق، عربستان، لیبی، ایران و ترکیه در این زمینه، مورد مطالعة موردی قرار گرفته اند.