نمایش نامه ی جاویدان داستان عشق و صداقت است.عشق به بشریت و عشق به هم نوع.این که خوشبختی شخ،به تنهایی مفهوم ندارد و باید در جست و جوی شادی و سعادت جمعی بود.این چنین است که باریس،قهرمان داستان از عشق خود دل میکند و جان بر کف برای سعادت هم میهنانش به جنگ میرود،رزوف در این اثر به زیبایی سیاهی جنگ را به تصویر میکشد:«جنگ تمام میشود،اما سایه ی این غم تا چندین سال بعد هم بر سر زمین سنگینی خواهد کرد...جنگ،دنیای درون انسان ها را زیر و رو میکند و این یکی از وحشتناک ترین عواقب آن است.»او از زندگی و جاودانگی نیز مینویسد.سال های جنگ است،ناامیدی و مرگ بر سرزمین شان سایه افکنده،اما نویسنده از زبان قهرمانانش به زندگی رنگی نو میدهد و تصویر متفاوتی از آن پیش چشم خواننده میگشاید...زندگی ادامه دارد و بازماندگان جنگ باید دین خود را نسبت به کسانی که از جان خود مایه گذاشته اند،ادا کنند.
بر اساس نمایش نامه ی «جاویدان»فیلم«درناها پرواز میکنند»به کارگردانی میخائیل کالاتوزاف ساخته میشود این فیلم در جشنواره بین المللی کن 1958 برنده ی نخل طلایی میشود اتفاقی که نام نویسنده ی شوروی را در خارج از مرزهای کشورش نیز پرآوازه میکند.