مجموعة حاضر، در برگیرندة اشعاری از «عبدالله پرشیو» به زبان کردی عراقی است که در این مجموعه به زبان فارسی ترجمه و در مقابلِ سرودة اصلی ارائه شده است. شعر پرشیو، شکل دیگری از گفت وگوی سادة انسانی است که در کلمات و دیالوگ های روزمرة جاری است. شاعر بی آنکه خود دخالتی در روانی حرکت کلمات شعرش داشته باشد از روان پنهان حس ها و عواطف مخفی شعرش پرده برمی دارد. در جهان شعری او عاشقانه ترین هستی در «اضطراب»، «تفتیش» و «خروش» شکل گرفته است. برخی از عنوان های این مجموعه عبارت است از: سکوت؛ تنهایی؛ تمنا؛ کولاک؛ از هانیه؛ اعتراف؛ تولد؛ گرسیبی بود و...