همیشه دوست داشتم کتابی درباره تاریخ علم فقه و اصول بخوانم و این کتاب تنها منبعی بود که معرفی می‌شد. با این حال کتاب بیش از آن که تلاش کند به مخاطبش شمایی از تاریخ علم اصول و فقه ارائه کند، بسیار در آرای برخی فقها و اصولیون وارد شده که عملاً‌ کتاب را به منبعی فقهی تبدیل کرده است. از طرفی از جزئیات زندگی و زمانه فقها و اصولیون که بیش از آرای آنان مورد نظر است، چشم‌پوشی شده. با تمام این اوصاف کتاب را نیمه‌تمام رها کردم و به کسی نیز خواندنش را توصیه نمی‌کنم. باشد که روزگاری منبع بهتری برای مطالعه تاریخ علم فقه و اصول بیایم.