«تهوع»
از مشکل ترین کتاب هایی است که در این مدت خواندم!
ژان پل سارتر فیلسوفی است فرانسوی که از تاثیر گذارترین چهره های اجتماعی پس از جنگ در فرانسه به شمار می رود.
او را از چهره های برتر مکتب اگزیستانسیالیسم نیز به شمار می اورند، جنبشی که سارتر از بزرگان آن محسوب می شود در واقع عکس العملی فکری فلسفی در مواجهه با مظاهر جدیدتمدن صنعتی و خود فراموشی انسان در مقابل خود،همنوعان و جهان بیرون است.
البته تلاش های سارتر در این اثر  فلسفی هرچند برای رسیدن به «واقع» صورت گرفت اما بهره گرفتن بیش از حد از مفاهیم ذهنی و تحلیل های روان شناسانه او را تا مرز ایدئالیسم پیش می برد، لکن من برای دفاع از نویسنده به او حق می دهم که ابزاری جز مفاهیم درونی ذهن برای غور و کندکاو آثار و خصوصیات«واقع» نداشته باشد.
سارتر می نویسد تا به التهابات اعتقادی فلسفی خود آرامشی هرچند موقت بدهد،او می نویسد تا مخاطبین اش را در سردرگمی هایش،شک هایش و عدم قطعیت هایش شریک کند و در این مهم تا جایی پیش می رود که حتی گروه هایی از جوانان بر پای نظام فکری او هنجارهای سنتی خود را باز تعریف می کنند.
«تهوع» عنوانی است برای تمام بن بست های معرفتی که سارتر در مواجهه با پدیدارهای مختلف آن را حس(شهود) می کند.
«تهوع»در یک جمله تلاشی است برای نزدیک شدن هرچه بیشتر به حقیقت وجود با مطالعه افراد،اشیا، طبیعت و اتفاقات روزمره.
پ: او‌ به برخی از مفاهیم فلسفی همچون«مفتوم وجود»،«حقیقت وجود»،«تفکیک وجود از ماهیت»،«سریان وجود در افراد گوناگون» و ...اشاره صریح دارد.
          

            اعتراف میکنم چندان چیز زیادی نفهمیدم
فقط دقت کنید نمره های خارجی نسبتا چقدر بالاتر از ایرانی هاست.
مترجم؟
          

            تهوع رمانی هست که من رو گیج کرده. اگر چه سارتر داره با تصویر سازی به خواننده کمک میکنه در فهم فلسفه اش اما من حس میکنم اونطور که باید نفهمیدمش. داستان جو خاص خودش رو داره و پدیدارشناسی توش خیلی خیلی پررنگه به نظرم. به شخصه عاشق فلسفه ام اما حس میکنم آنقدر فلسفه نخوندم که درکش برام آسون باشه. با این کتاب خیلی ملموس و زنده با فلسفه اگزیستانسیالیسم آشنا میشید و چه بسا بیشتر از من درکش کنید. 
          

            تهوع همونطور که‌ مترجمش هم اولش گفته یادداشت‌های پراکنده‌ی سارتره که دست‌نوشته بوده و بعد تبدیل به کتاب شده و این کتاب بیشتر شبیه دفترچه خاطرات یک مورخه که اخیرا تجربیات عجیبی داره و در حالی که داره سعی می‌کنه روی کتابش کار کنه اون تجربیات رو می‌نويسه. به نظر من از اونجایی که کتاب یکسری یادداشت راجع به یک روزمرگی خاصه مبدا و مقصدی نداره؛ یعنی من که چنین انتظاری ازش نداشتم. می‌خوندمش چون نظریات و حرفاش برام جالب بود و انتظار نداشتم داستان به جای خاصی برسه؛ دقیقا مثل ناطوردشت.
و باید بگم حرفاش واقعا جالب بود و خوندن راجع بهشون حس شیرینی داشت.
قضیه‌ای که در آخر برای خودآموز اتفاق افتاد خیلی شوکه‌کننده بود و باعث شد بخش بزرگی از شخصیتش با اون اتفاق به مخاطب شناسونده! بشه. 
در کل کتاب زیبایی بود. از خوندنش پشیمون نیستم ولی به هر کسی پیشنهادش نمی‌کنم.‌اگر می‌تونید کتابی رو که داستان خاصی نداره و صرفا طرز تفکر یک نویسنده‌ی تاریخه، تحمل کنید، برید سراغش:>
          

            تهوع شاید رمانی با حجم نسبتا کم باشه ولی از اون دست کتاباست که به این راحتیا نمیشه درکش کرد و بگذریم که فضای رمان بشدت تاریک و افسرده کنندست. کلا بگم که از ابتدا ممکنه دچار بی حوصلگی عظیمی از خوندنش بشین ولی از اواسط داستان، داستان بسبار جلب توجه خواهد کرد. تقدم وجود بر ماهیت و وجود داشتن آزادی اجباری برای انسان درونمایه اصلی این رمان فلسفیه. کلا برای خوندنش حوصله لازم دارین، ولی صبر و تحمل خوندنش رو براتون هموار میکنه.
          

            " پس آیا آدم می تواند وجودش را توجیه کند؟ فقط یک خرده؟ خیلی احساس کم دلی می کنم. نه آنکه امید زیادی داشته باشم. ولی به کسی می مانم که پس از سفری در برف به کلی یخ زده است و یکباره وارد اتاق گرمی می شود. به گمانم دم در بی حرکت می ماند، در حالی که هنوز سردش است، و لرزهای کند به تنش می افتد. "

داستانی درباره ی فکر کردن به " وجود داشتن "

با آنتوان روکانتن می شود به " وجود " ریشه های سیاه درختان فکر کرد.
          

            کتابی خاص برای آدم های خاص 
ذهن ناآرام نویسنده ولی جملات سرشار از معنی و دارای زوایای خاص
این کتاب  ژان پل ساتر نگاهمو در مورد فسلفه غرب تغییر داد...
برشی از کتاب:
«سخنان یک دیوانه نسبت به موقعیتی که در آن قرار دارد پوچ اند،نه نسبت به دیوانگی اش»