تحقیقی در مورد آثار همنشینی اطرافیان و نقش آن در انحرافات اجتماعی و راهکارهای پیشگیری و کنترل همنشینی بد با تکیه بر آموزه‏های اسلامی است. در این کتاب که جهت تحقیق دانشجویان رشته‏های جامعه‏شناسی و محققان در این عرصه نگاشته شده است، نگارنده بر آن است تا با تکیه بر دیدگاه‏های موجود در قرآن کریم و احادیث اهل‏بیت(ع) الگویی نظری و اجتماعی درباره آثار همنشینان و اقسام همنشینی‏ها در جهت سوق دادن افراد به جرم و کجروی ارایه نماید و دیدگاه‏های یکی از جامعه‏شناسان به نام ساترلند و ادامه‏دهندگان راه او در جامعه‏شناسی کجروی را نیز با دیدگاه‏های اسلامی در این زمینه مقایسه نماید. نگارنده ابتدا الگویی از همنشینی و ابعاد آن در قرآن کریم ارایه کرده و سپس اقسام همنشینی‏ها و اثرگذاری آنها را در کجروی تبیین نموده است. از دیدگاه نویسنده هر نوع همنشینی می‏تواند آثار کجروانه داشته باشد و کجروی می‏تواند موافق با الگوهای رفتاری یک جمع باشد. آنگاه نویسنده به زمینه‏سازی همنشینی و اثرپذیری آن اشاره کرده و عوامل اثرگذار در همنشینی مانند نفوذ اجتماعی و واکنش‏های افراد در برابر نفوذ، شیوه‏ها و ابزار نفوذ، ترفندهای تبلیغی، یادگیری، مشاهده و الگوگیری مشاهده پیامدهای رفتار دیگران، جامعه‏پذیری و القائات خرده فرهنگی را بررسی نموده است. در بخش بعدی کتاب نگارنده به بحث درباره پیشگیری و کنترل کجروی بر اثر همنشینی پرداخته و راه‏حل‏های جرم‏شناختی و جامعه‏شناختی، راهکارهای پیشگیری، راه‏حل‏های دین اسلام، اهرم‏های کنترلی، اهرم‏های ارزشی و عاطفی، اهرم‏های غیررسمی و رسمی و اهرم‏های ماورای طبیعی را بیان کرده است. نویسنده معتقد است بررسی دیدگاه‏های موجود در منابع اسلامی و غیراسلامی نشان می‏دهد که تماس‏ها و همنشینی‏های افراد با یکدیگر، عمدتا به این سبب مورد توجه هستند که انواعی از ارتباط‏های درونی و اثرگذار میان ظرف‏های این همنشینی‏ها وجود دارد و این همنشینی‏ها از نظر دین اسلام دارای اهمیت فردی و اجتماعی است.