دخترپیچ اولین رمانِ سعیده شفیعی است. رمانی که از عشقی عمیق و پُرحادثه روایت می کند. نامِ رمان که برگرفته است از واژه ای در کارِ کاشتنِ زعفران، با وجوهِ مختلفِ کتاب گره خورده است. رمان دو داستانِ مجزا دارد که در نقطه ای تأثیرگذار همدیگر را قطع می کنند؛ یکی روایتِ پسری که ممیز مالیاتی است و ساکن مشهد که پدرش او و مادر و زمین های زعفران شان را ول کرده و در جایی که هیچ کس خبر ندارد گم شده است، و یکی داستان دختری که در ملاقاتی کاری دل به این مرد می بازد و این تازه آغازِ رمانسِ سعیده شفیعی ا ست... افسانه ‏ای قدیمی بینِ زعفران کارها است که می‏گوید زعفران نفرین کننده و شوم است برای کسی که آن را می کارد. همین باور در فضای شهری و مدرنِ رمان قرار است باعث شود تا شاهدِ اتفاق هایی پیش بینی نشده باشیم. رمان از زبانی روایی، مملو از خرده روایت و همچنین یک محورِ عاشقانه سود می برد، محوری که در بسیاری از رمان های امروزی ما کمتر استفاده می شود و درحالی که از عشق نوشتن و درکِ سکرات و تلفاتش شاید کهن ترین داستان عالم باشد که مدام در حالِ تکرار است. دخترپیچ یک رمانِ عاشقانه است.