شوخی‌هایی  با برخی مصرع‌های نام‌آشنا. دوست داشتم و با بعضی از آن‌ها خیلی خندیدم.
کتاب خیلی کم حجم است و ابیات هم اندک. برای همین فقط چند مورد را در زیر بیان می‌کنم.

۱‌.هم حوزه رفته‌ام من و هم درس خوانده‌ام
پس در نتیجه حجت الاسلام دکترم

۲.قند آمیخته با گل  نه علاج دل ماست
دو گرم شیره بیارید و کمی چای غلیظ

۳.می خور که شیخ و حافظ و معنی و محتسب
دارند پشت میکده پاسور می‌زنند
        

          از نظایر «فیضاً له».
جالب بود.