«ابوسهل عیسی بن یحیی بن ابراهیم المسیحی الجرجانی» که به نام «ابوسهل مسیحی جرجانی» شناخته می شود، دانشمند و پزشک بزرگ ایرانی نیمه دوم قرن چهارم و همدوره ابن سیناست. او علاوه بر پزشکی در دانش های دیگر نظیر هندسه، ستاره شناسی، ریاضیات، شعر و حکمت نیز آثاری داشته است. برخی می گویند که او از استادان ابن سینا و ابوریحان بوده است. وی در خوارزم و در دربار «ابوالعباس مأمون خوارزمشاه» زندگی می کرد و در سال ۴۰۳ هجری که به همراه ابن سینا از خوارزم به خراسان می رفت، بر اثر طوفان شن در بیابان خوارزم درگذشت. مشهورترین کتاب او «المائه فی الصناعه الطبیه» نام دارد که کتابی بزرگ در پزشکی است. در این کتاب ضمن ارائه شرحِ حالی از ابوسهل مسیحی جرجانی، جایگاه علمی، آثار و تألیفات او بررسی می شود.