این کتاب مشتمل بر زندگینامه امام محمد تقی (ع) است. محمد بن علی بن موسی (9 رجب سال ۱۹۵ در مدینه - ۳۰ ذی القعده سال ۲۲۰ در بغداد) مکنّی به «ابوجعفر»، ملقب به «جواد» (بخشنده) و تقی (پرهیزگار)، نهمین امام شیعیان دوازده  امامی بعد از پدرش علی بن موسی الرضا (ع) و پیش از پسرش هادی (ع) می باشد. امام محمد تقی (ع) در سال ۱۹۵ هجری در مدینه به دنیا آمد و در دوران کودکی، پدرش از دنیا رفت. دورنمای یک امام نابالغ تردیدهای زیادی در جامعه شیعه ایجاد کرد. شیعیانی که بلوغ را لازمه امامت می دانستند به سمت «احمد بن موسی»، عموی امام جواد (ع) تمایل پیدا کردند و فرقه «احمدیه» را شکل دادند و یا معتقد شدند امامت با امام کاظم (ع)، خاتمه پیدا کرده و فرقه «واقفیه» را تشکیل دادند. در مقابل حامیان امام جواد (ع) استدلال می کردند که علم امامت ربطی به سن و سال ندارد، همان طور که در کودکی به برخی پیامبران چون عیسی (ع) وحی شده است. فقهای شیعه در موقعیت های مختلف نظیر موسم حج با طرح سؤال هایی امام  جواد (ع) را آزمایش می کردند و پاسخ های امام جواد (ع) باعث شد اکثریت شیعه به امامتش معتقد بمانند.