...همیشه جودی شما.
وقتی این جمله رو هر دفعه در پایان نامه های جودی
اونم با صدای خانم زهره شکوفنده میشنوید سخته که به نامه بعدی نرین.
جودی شیرینه، خیلی صاف و سادس و همین صداقتی که داره باعث میشه تو نامه هاش پر حرفی کنه. جودی در یتیم خونه بزرگ شده ، سختی کشیده و در لحظه زندگی کردن رو به خوبی درک میکنه و قدر داشته هاش رو میدونه، جودی به شدت تحت تاثیر کتاب هاییه که میخونه، مکتب های جدید و تفکرات جدیدی که باهاشون آشنا میشه هر کدوم تاثیر زیادی رو بر اون میزارن چون تا اون زمان ذهنش خالی از این همه دانش بوده و تنها دغدغش سرپرستی از بچه های یتیم خونه بوده. ما تو کتاب چهار سال از زندگی اون رو میخونیم. از شروع تحصیلش در دانشکده تا فارغ التحصیلی. این چهار سال پر از جمله های قشنگن. هر چقدر جلو تر که میریم جودی نامه هاش پخته تر میشه و از کلمات و اصطلاحات جدیدی استفاده میکنه. رویای نویسندگیش و دنبال میکنه و سخت براش تلاش میکنه.بابالنگ دراز در اصل همون خواننده کتابه. نامه های جودی برای ما ارسال میشن. ماییم که با شادی هاش خوشحال میشیم و با عصبانیتش خشمگین و با غمش غمگین.
جودی با بعضی کلماتش باعث شد واقعا تحت تاثیر قرار بگیرم و مسئله هاش بشه مسئله های من.
من سریالی که ساخته شد رو ندیدم. یعنی خیلی اتفاقی اونم تو دوران نونهالی چند قسمتی دیدمش که خب برام جذابیتی نداشت و هیچوقت دنبالش نکردم و چیز خاصی هم یادم نیست. حالا که خودم به عنوان دانشجو این نامه هارو میخوندم یا بهتره بگم گوش میکردم(کتاب صوتی به شدت خوب اجرا شده) جودی رو درک میکردم و علاقه زیادی به جودی پیدا کرده بودم. در آینده های نه چندان دور اگر خدا خواست بدون شک میرم سراغش و باز هم میخونمش.