داستان حاضر، تصویری است از اسکان اجباری ایلات و عشایر در شهرستان گرمسار که در سال 1308تا 1310اتفاق افتاد .نقش آفرینان اصلی این داستان دو  ژاندارم هستند که یکی نیک بین و خیراندیش است، اما دیگری که "قاراتدی " نام دارد مردی کهنه اندیش با عقده های روانی سرخورده است .او با پیروی  از اندیشه های کور، زندگی خویش را به فاجعه می کشاند .