سلام
همیشه وقتی درباره‌ی تاریخ یک کشور بخوانیم حس غرور آن دنیای کوچک از آن یک سرزمین که به جهانیان و پیشینیانی وابسه است را درک می‌کنیم سرزمینی بس کوچک که متحول می‌گردد، سرزمینی که زمامداری آن را حفظ یا فتح می‌کند، یا عرق جبینی که از سر کارگری می‌چکد.
داریوش یکم، پادشاهی بود که از نظر بنده تداوم حکومت هخامنشی را استحکام بخشید، چراکه فتح‌های کوروش بزرگ نیازمند مدیر و مدبری بود، راندن خائنان، شکوه سپاه جاویدان که وفاداری‌اشان قلب و هوشم را لرزاند، فتح دل مردمی که ضمیمه به پارس و پارسیان و آریاییان شدند را فقط پادشاهی به نام داریوش یکم توانست فراهم آورد.
کتاب به شیوایی بیان می‌کند که چه برسر گذشتگان گذشت که هخامنشیان و داریوش به وجود آمدند، غرور و سربلندی ملت ایران در زمان هخامنشیان را فریاد می.زند که امیدوارم همیشه جاودان بماند همانند نام کسی که شاگرد نویسنده منشور آزادی و نهی برده‌داری بود.
کتابی تاریخی نوشته آقای یونگه که با تحقیقات فراوان از کتاب‌های گزنفون ، تاریخ دانان دیگر و کتیبه‌های حک شده توانسته‌اند با کلامی زیبا کتاب را تدوین کرده‌اند، واقعا نوشته‌ای زیبا به تحریر درآورده‌‌اند.