کتاب حاضر که با هدف برقراری ارتباط بین مراکز علمی و صنایع اعم از موسسات آموزشی، پژوهشی، تولیدی و خدماتی تدوین شده این نتایج را شامل می شود: ـ باید به چند پارگی دانشگاه ها و درگیری های داخلی با توجه به پتانسیل های مختلف دپارتمان ها برای مشارکت در روابط صنعت و دانشگاه است توجه داشت و تا حد ممکن از آن جلوگیری کرد. ـ باید به محدودیت های انتشار نتایج تحقیقات که توسط صنعت به خاطر محرمانه بودن نتایج تحقیق و توسعه  تحمیل می شوند توجه داشت و برای آن برنامه ریزی خاصی که منافع دو طرف را تامین کند انجام داد. ـ کار تحقیق و توسعه در مراکز آموزش عالی می تواند با برنامه های توسعه ای صنعتی به یکباره به سمت پروژه های تحقیقاتی استراتژیک و رقابتی بر اساس انتخاب دپارتمان های آموزش عالی سوق داده شوند. ـ دانشگاه ها یک موضع روشن در زمینه ی ارتباط با صنعت داشته باشند. ـ سیاست های خود را در این زمینه تعریف کنند. ـ دانشگاه ها باید به روابط دانشگاه و صنعت به چشم فرصت و تهدید نگاه کنند و فعالیت های مربوط به همکاری که تمایل به انجام آن با صنعت دارند را گزینش کنند. ـ مراکز اموزش عالی باید یک دید دراز مدت نسبت به روابط با صنعت و منافع آن داشته باشند، به این معنی که باید مفهوم "روابط" و "همکاری" با به مفهوم "هماهنگی" تبدیل کنند. ـ تغییرات ذهنی و رفتاری باید در زمینه ارتباط با صنعت ایجاد شود یعنی تقسیم ارزش ها و یادگیری دو طرفه در سازمان هایی با فرهنگ و اهداف متفاوت مثل صنعت و دانشگاه انجام شود. ـ این فرایند تغییر رفتار نیازمند مدیریت اثرگذار در سطح استراتژیک و عملیاتی و ایجاد ساختارهای حمایتی مناسب است.